نماز دهه اول ذی‌الحجه

نماز دهه اول ذی‌الحجه دو رکعت نماز مستحب است که در ده شب اول ماه ذی‌الحجه خوانده می‌شود. در این نماز پس از سوره حمد و اخلاص آیه ۱۴۲ سوره اعراف خوانده می‌شود. آیه مذکور به میقات چهل‌ روز حضرت موسی در طور سینا برای گرفتن الواح اشاره دارد، که ده روز پایانی آن همزمان با دهه اول ذی‌الحجه بوده است. بر اساس روایتی، کسی که در دهه اول ذی‌الحجه این نماز را بخواند، در ثواب حاجیان شریک خواهد بود.

چگونگی ادای نماز

نماز دهه اول ذی‌الحجه در ده شب اول این ماه بین نماز مغرب و عشاء خوانده می‌شود. این نماز دو رکعت است. در هر رکعت بعد از سوره حمد و سوره اخلاص، آیه «وَ واعَدْنا مُوسی‏ ثَلاثِینَ لَیلَةً وَ أَتْمَمْناها بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِیقاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِینَ لَیلَةً وَ قالَ مُوسی‏ لِأَخِیهِ هارُونَ اخْلُفْنِی فِی قَوْمِی وَ أَصْلِحْ وَ لا تَتَّبِعْ سَبِیلَ الْمُفْسِدِینَ؛ و با موسى، سى شب وعده گذاشتیم و آن را با ده شب دیگر تمام كردیم. تا آنكه وقت معین پروردگارش در چهل شب به سر آمد. و موسى [هنگام رفتن به كوه طور] به برادرش هارون گفت: در میان قوم من جانشینم باش، و [كار آنان را] اصلاح كن، و راه فسادگران را پیروى مكن.» خوانده می‌شود. این نماز در مفاتیح الجنان در بخش اعمال ماه ذی‌الحجه ذکر شده است.

آیه مذکور به میقات چهل روزه موسی در طور سيناء برای گرفتن الواح اشاره دارد. در این مدت برادرش هارون، به عنوان جانشین او در میان بنی‌اسرائیل بود. بر اساس این آیه، موسی ابتدا ۳۰ شب در طور سیناء ماند، سپس ۱۰ شب دیگر به آن اضافه شد. در برخی روایات، ۳۰ شب به ماه ذی‌القعده و ۱۰ شب دیگر به دهه اول ذی‌الحجه تفسیر شده است.

پاداش و سند

بر پایه روایتی که در کتاب اقبال الاعمال نقل شده، امام باقر (علیه السلام) به فرزندش امام صادق (علیه السلام) سفارش کرده که این نماز را در دهه اول ذی‌الحجه ترک نکند، چرا که اگر آن را در این دهه بخواند در ثواب حاجیان شریک خواهد بود، هرچند که به حج نرفته باشد. سید ابن طاووس این مطلب را از کتاب ابن اُشناس نقل کرده است. بنابر آنچه در کتاب وسائل الشیعه آمده نام کتاب ابن اشناس، «عمل ذی‌الحجه» بوده است.